[gedicht]

                 Onbekend

                 Ik leg je neer in kussen
                 op lichtwit dons
                 wieken je ogen na
                 achter woelig haar.

                 Een hand valt tussen ons opzij
                 droomt zich schokkend stil.
                 Wakker ligt mijn denken
                 dat morgen je uitgerekte lichaam
                 naar het mijne reikt
                 zo lang bemind en onbekend
                 stel je voor.

                 Aan ons kleeft de dauw van
                 ongeslagen uren en
                 onder het verbaasde laken
                 vraag ik hoe je heet.