Mhmmmmmmh....

Op 5 juli jl. heeft de rechtbank in Alkmaar vonnis gewezen in het kort geding dat het bestuur van woningbouwvereniging Beter Wonen te Wieringen had aangespannen tegen de schrijver van deze blog. Ik moest een rectificatie plaatsen en 1500 euro griffie- en proceskosten betalen.
Wat zal ik zeggen over het vonnis (PDF)?  Wat mag ik erover zeggen? Laat ik maar mijn mond houden tot het Hoger Beroep in deze merkwaardige zaak.

UPDATE
Het Hoger Beroep dient op 13 september a.s. bij de Rechtbank Amsterdam (aan het IJ), 13.30 uur.

Lees wat/niet meer wat een getuige bij de zitting schrijft over dit vonnis!!!

Blogschrijver verliest: 1500 euro. BANG!

 !!! Steun blogschrijver en stort op Noodfonds: 
P 4737211 t.n.v. B. Lankester !!!

Op 5 juli jl. heeft de rechtbank in Alkmaar vonnis gewezen in het kort geding dat het bestuur van woningbouwvereniging Beter Wonen te Wieringen had aangespannen tegen de schrijver van deze blog. Ik moest een rectificatie plaatsen en 1500 euro griffie- en proceskosten betalen.

Wat zal ik zeggen over het vonnis (PDF)?  Leg mijn verweerschrift (PDF) ernaast en oordeelt u zelf.
Wat mag ik erover zeggen? Ik moet nu heel erg op mijn woorden passen, maar vooruit.

Lees ook wat een getuige bij de 

zitting schrijft over dit vonnis!!!

1. Ik heb nooit op deze blog gesuggereerd dat er sprake is van fraude bij Beter Wonen, zoals in de rectificatie staat. Alleen heb ik gezegd dat er sprake was van een onderzoek naar mogelijke fraude. Zo heeft het ministerie dat ook altijd geformuleerd.

2. Met de website doofpottengekraakt.com, waarop mijn stukken waren doorgeplaatst, heb ik nooit wat te maken gehad zoals de rechter suggereert. Lees hierover meer op de blog van een getuige bij de zitting. Ik dacht toch dat je in NL alleen veroordeeld kon worden als er bewezen is dat je iets wel hebt gedaan, en niet als je niet hebt kunnen aantonen  dat je iets niet hebt gedaan!

3. In een zitting van twee uur zijn alleen inhoudelijke vragen gesteld aan de blogschrijver, niet aan het bestuur van Beter Wonen, bv. over  de staat van (financieel) toezicht bij BW en transparantie naar de leden.

4. Ik heb Beter Wonen nooit bij naam genoemd en nooit namen en rugnummers van medewerkers vermeld.

5. Ik heb nooit gezegd dat ik door zal gaan met 'kruidige' stukjes over Beter Wonen, maar dat ik voortaan beweringen zal onderbouwen. Maar voorlopig zou ik helemaal niet op deze blog schrijven over Beter Wonen, heb ik tijdens de zitting gezegd. Helaas heeft dit vonnis mij van mening doen veranderen.

6. Uit het vonnis: 'In het midden latend of zij moeten bloeden, kan Lankester in het licht bezien van het vonnis van 26 februari 2010 - waarvan geen appel is ingesteld - moeilijk volhouden dat de voormalig Raad van Toezicht, waarvan Lankester deel uitmaakte, goed werk heeft geleverd.'

Let op: het vonnis van 26 februari 2010 is uitgesproken door dezelfde rechter. Destijds heeft de RvT geen appèl aangetekend, omdat zij van plan was terug te treden, moe van alle gedoe. In de zitting is overigens medegedeeld dat het vonnis van 26 februari 2010 alsnog ter sprake zal komen in een hoger beroep, dat de oud-RvT heeft aangetekend. Daarbij zal worden aangetoond dat de Raad van Toezicht wel degelijk bezig was met een juiste invulling van haar taken, daarin gesteund en bevestigd door CFV en ministerie. Ook zullen bewijzen worden overlegd van valsheid in geschrifte !

7. In het zittingsverslag blijft onvermeld dat het bestuur van Beter Wonen niet bereid is tot op een oplossing van het slepende probleem met de oud-RvT. Zowel op deze zitting als die van juli 2011 heeft het bestuur aangegeven daaraan niet mee te werken. Waarvan akte!

Straf!!!

Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand.Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand.Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand.Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand.Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand.Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand.Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand.Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand.Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand.Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand. Bij Beter Wonen is niets aan de hand.Bij Beter Wonen is niets aan de hand...

Blogschrijver vs. Bestuur Beter Wonen (2)

Alkmaar, 25 juni 2012 - De rechter vond mijn 22 blogstukjes die ik verwijderd heb, nogal sterk gekruid. Inderdaad, ik houd van pittig.

Wellicht, opperde hij, was het beter geweest om het feitelijke verweerschrift te publiceren. Nou, bij dezen dan.

Blogschrijver vs. bestuur Beter Wonen!

Het is zover. Schrijft allen in uw agenda. Op  

25 juni 2012, 14.30 uur, Rechtbank te Alkmaar 

gaat het bestuur van woningbouwvereniging Beter Wonen op Wieringen de schrijver van deze blog gerechtelijk aanpakken.
Ze zijn het zat, de leugens, de verdachtmakingen,  laster en weet ik wat niet allemaal op deze blog zou zijn gepubliceerd over de 'kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland waar oud-toezichthouders financieel moeten bloeden'. Dat zou ik ook zijn, als het allemaal klopte wat er in de dagvaarding staat. Daarover op de zitting meer. Verrassende nieuwe feiten zullen dan worden onthuld!

Nee, de voorzitter van het bestuur mag ongehinderd leeglopen in het Noordhollands Dagblad (zie onder), maar de blogschrijver moet op z'n journalistieke tellen passen. Het bestuur gaat vrolijk procederen met de verenigingskas en de blogschrijver moet maar zien waar hij het allemaal van betaalt. Het kost zeker een week werk (uurtariefje 100 euro), maar als je zelf je verweer voert hoef je niet te rekenen op een tegemoetkoming in de proceskosten. Sportief hoor, zo'n bokswedstrijd met ongelijke middelen. Afijn, het wordt een leerzaam middagje voor iedereen die zich bezighoudt met het verenigingsleven en het toezicht daarop. En het is een opwarmertje voor wat nog komen gaat.

Inmiddels hebben de oud-toezichthouders namelijk hoger beroep aangetekend. In die zitting zal een nog dikker boekje worden opengedaan over wat er allemaal mis is bij deze woningbouwvereniging en waarom de toezichthouders onterecht moesten bloeden. Ook die strijd moet met eigen middelen worden gevoerd.
Toon uw solidariteit en stort vandaag 20 euro (mag zeker ook meer!) op rek. 4737211 t.n.v. B. Lankester onder vermelding van Noodfonds. Voor een succesrijk hoger beroep, voor het goede toezichtdoel.

P.S. Hierbij het interview met de voorzitter van Beter Wonen. Let voor de aardigheid op de verdiensten die de voorzitter zichzelf toerekent. Als hij meer uren werkt, dan declareert hij meer. Heeft dat niet veel weg van een blanco cheque? Het bijzondere is dat ook al in de jaren voor het 'gedoe' er flink wat 'beleidsuren' werden geschreven door het bestuur. Maar de oud-RvT moest het, volgens de ongeschreven wetten van het bestuur, doen met gemiddeld 3 euro per uur!

De Luxe Slijpsteen voor de geest

Als zelfs de NRC Ombudsman braaf-kritisch schrijft over zijn eigen krant, ga ik mij ernstig zorgen maken over de scherpte van deze ‘Slijpsteen voor de geest’ (of is die slogan van de krant inmiddels bij het grofvuil gezet?) Sjoerd de Jong (NRC, 2/3 juni) blafte wel – hij vond de bijlage De Luxe bij de weekendkrant van 26/27 mei op het commerciële randje – maar echt bijten wilde hij niet. De Jong hield het erop dat er weinig nieuws in de krant stond, waardoor de bijlage extra opviel.
Vorige week stuurde ik een briefje naar de krant over hetzelfde onderwerp. Het werd niet geplaatst maar doorgestuurd naar de hoofdredactie, want de opinieredactie oordeelde  dat het ging over het ‘beleid’. Ik dacht toch echt dat ik het over de inhoud had. Dat daar ook beleid aan te pas komt, lijkt me evident. Een serieuze krant maken is immers niet een anarchistisch tijdverdrijf.

Oordeelt u zelf: Mijn lijfcourant wordt tegenwoordig geleid door een commercieel baasje. NRC Handelsblad komt af en toe met een extra weekendbijlage, getiteld ‘De Luxe’. Een glossie, heet zoiets in tijdschriftenjargon.  Gastredacteur is BMW-ontwerper Adrian van Hooydonk. Die zorgt ervoor dat 64 pagina’s lang de heilige koe ongegeneerd mag loeien. Ik kan de pagina’s bijna niet omslaan, zo kleverig zijn ze. Alsof ze zijn gedrenkt in een van de champagnes die in het blad worden aangeprezen. Snel mieter ik deze reclamekrant in de oudpapierbak. Daarna sla ik het hoofdkatern open. Een grote BMW-advertentie vult pagina 2/3. Peter Vandermeersch nomineer ik voor Reclameman 2012.

In een soortement van koppelverkoop die huis-aan-huisbladen ook hanteren, kreeg BMW een grote advertentie op de ‘koninginnepagina’s’ van de krant toebedeeld. De Jong verklapte dat BMW eigenlijk in het magazine zou adverteren, maar dat het autobedrijf pas toehapte toen De Luxe al op de persen lag.
Van een krant als NRC Handelsblad verwacht ik als laatste dat zij belangrijke openingspagina’s commercieel te grabbel gooit. Kennelijk moest de inhoud hier wijken voor de lucratieve reclameboodschap.
Mijn eerste brief is in de hoofdredactionele doofpot verdwenen. Ben reuze benieuwd of deze wel wordt geplaatst. Nou, twee keer mis...

Geachte heer Lankester,
 
Hartelijk dank voor de toezending van uw brief. Wij moeten u echter berichten dat wij deze niet zullen plaatsen. Onze voorkeur is uitgegaan naar andere bijdragen die inhoudelijk reageren op artikelen in de krant.

Wij hebben uw e-mail ook naar de hoofdredactie doorgezonden. Dit slechts ter informatie, aangezien u, als communicatiedeskundige bekend met het fenomeen reclame, het hoofdredactionele antwoord over het belang hiervan voor NRC Handelsblad eerder heeft ontvangen.
Het spijt ons u niet anders te kunnen berichten.
 
Met vriendelijke groet,
Redactie Opinie
NRC Handelsblad

Noodfonds voor oud-toezichthouders

Unieke zaak in Nederland! Oud-toezichthouders woningcorporatie Beter Wonen Wieringen moeten ten onrechte financieel bloeden, terwijl ze goed werk deden en ernstig tegengewerkt werden door het bestuur van Beter Wonen. Al meer dan tien jaar is bij deze vereniging geen sprake van serieus toezicht.

In februari heeft de rechter in Alkmaar - op basis van aantoonbaar vervalst bewijsmateriaal en niet gehinderd door veel kennis van toezichthouden - bepaald dat de oud-RvT zelf de advocaatkosten moeten betalen, die zij moesten maken om zich te verweren in een juridische procedure die door het bestuur van Beter Wonen was aangespannen. Ook de bescheiden vergoeding (ca. 20 euro/uur) voor de honderden uren die zij hebben verricht voor deze vereniging, vindt de rechter misplaatst.

Corporatie-toezichthouders: stort allen 20 euro!

Een bizarre zaak, met een bizar vonnis dat met succes kan worden aangevochten. Alleen, als je al 20.000 euro achterop bent, kun je die kosten niet meer dragen. Het bestuur heeft daarentegen een goed gevulde kas met huurpenningen achter de hand.

Datzelfde bestuur heeft overigens ook een aantal kritische leden eruit heeft gegooid, zodat zij de komende Algemene Ledenvergadering (juni  2012) niet kunnen bijwonen om daar een pleidooi te houden om de oud-RvT schadeloos te stellen.

De hele sector (Aedes, VTW, CFV, minister) weet  van dit onrecht, maar steekt tot nog toe haar kop in het zand. Overal lopen toezichthouders de kantjes ervan af en komen ze er ongestraft mee weg. Deze toezichthouders deden juist wel hun werk en worden genadeloos gestraft.

Daarom deze oproep aan alle collega's in de corporatiewereld: toon je solidariteit en stort vandaag 20 euro (mag zeker ook meer!) op rek. 4737211 t.n.v. B. Lankester onder vermelding van Noodfonds. Voor een succesrijk hoger beroep, voor het goede toezichtdoel.

Stuur deze link door via Twitter, Mail en Facebook!

Aan de Tweede Kamer - Help! (slot)

De oud-toezichthouders van de kleine woningbouwvereniging die financieel zwaar moeten bloeden, hebben een brief geschreven aan de Tweede Kamer, als antwoord op een brief van de minister. Wat je al niet moet doen, en inmiddels al twee jaar lang, om een onterechte last van je schouders te krijgen... (zucht)

(deel 4, slot)

 

Extern toezicht (BZK, CFV) faalt

Beter Wonen is geen Vestia, naar omvang noch naar financiële situatie. Maar ook kleine corporaties verdienen de aandacht en ondersteuning van externe toezichthouders. Met name de intern toezichthouders verdienen die steun,  omdat zij als uitvoerders van de wet BBSH geacht worden een verlengstuk te zijn van het ministerie.

Wij als toezichthouders zijn, ondanks dat wij volgens het ministerie ons werk goed hebben gedaan, de dupe geworden van wanbestuur en rancune vanuit het bestuur van Beter Wonen. Bij ons vertrek hebben wij de noodklok geluid en sindsdien zijn bij deze vereniging zo ongeveer alle signalen op rood gegaan als het gaat om bestuur, toezicht en governance. Die signalen zijn niet alleen afkomstig uit de vereniging zelf, maar ook van andere ingewijden onder wie dhr. Tommel, oud-senator mevr. M. Meindertsma, oud-directeur Nationale Woningraad dhr. K. Parie en oud-frauderechercheur dhr. F. Bovenschen.

Kortom, het ministerie wist en weet van de hoed en de rand. Uit de brief van 24 april jl. aan de Kamer, als ook uit de passieve opstelling van het ministerie tot nu toe,  blijkt dat het ministerie de ernst van de situatie bij Beter Wonen nog steeds niet inziet of wil inzien. Met als gevolg dat wij als oud-toezichthouders onterecht financieel moeten bloeden, de vereniging gegijzeld blijft door het bestuur, de democratische besluitvorming niet functioneert en miljoenen verkwanseld worden (omgerekend naar Vestia-begrippen 150-200 miljoen euro!) in plaats van besteed aan de kwaliteit van de volkshuisvesting op Wieringen.

Laatste nieuws: ALV in juni, zaken niet op orde

Het bestuur heeft aangekondigd in het bewonersblad dat in juni a.s. een ALV komt. De kritische leden kunnen daar niet bij zijn, want zij zijn nog steeds geschorst.

In een voorlichtingsbijeenkomst voor de leden zullen kandidaten voor een nieuwe raad van toezicht worden gepresenteerd. Er zijn echter geen profielschetsen opgesteld, noch heeft er een transparante sollicitatieprocedure plaatsgevonden. Een van de kandidaten is bovendien lid van de ‘pseudo-RvT’, goede kennis van de voorzitter en medeverantwoordelijk voor het uit de vereniging zetten van kritische leden. Een ander lid (ex-bestuurder) is eveneens door de voorzitter aangezocht, vernamen wij uit betrouwbare bron. Uit zijn inbreng op vorige ledenvergaderingen viel op te maken dat hij de handelwijze van dit bestuur in de afgelopen jaren voortdurend heeft ondersteund.

In het bewonersblad worden de leden verkeerd en onvolledig ingelicht, bv. over de commissie van goede diensten. Over de correspondentie met  dhr. Tommel alsmede het ministerie worden de leden onkundig gehouden. Bovendien wordt niet vermeld dat het bestuur door het opstappen van de penningmeester al negen maanden onvolledig is en wat de werkelijke redenen voor de penningmeester waren om op te stappen. Het bestuur heeft daarover een lezing gegeven die door de penningmeester zelf wordt betwist. Nogmaals, de leden weten van niets.

Tot slot is er ook geen sprake van nieuwe statuten die broodnodig zijn voor het verbeteren van het interne toezicht en de governance. 

* * *

Het is nu aan u, leden van de Tweede Kamer, om de minister te bewegen alsnog een einde te maken aan deze situatie en met name om een bevredigende financiële afwikkeling met de oud-RvT te bewerkstelligen die nu al ruim twee jaar uitblijft.

De nood is hoog, de emotionele wissel die nog steeds wordt getrokken op vijf gezinnen is groot. Voor uw begrip, onze financiële schade – advocaatkosten, proceskosten, RvT-vergoeding en andere kosten – bedraagt na effectuering van het vonnis van februari 2012 nog zo’n 90.000 euro. Daarbij rekenen wij gemakshalve maar niet de honderden extra manuren en kosten die dit slepende proces van jaren met zich mee heeft gebracht.

In deze Kamer wordt regelmatig gesproken over het belang van de kwaliteit van intern toezicht bij corporaties. In deze zaak kunt u nu de daad bij het woord voegen door toezichthouders die hun werk hebben gedaan en hun verantwoordelijkheid hebben genomen, niet in de kou te laten staan.

Wij rekenen op uw steun!

Aan de Tweede Kamer - Help! (3)

De oud-toezichthouders van de kleine woningbouwvereniging die financieel zwaar moeten bloeden, hebben een brief geschreven aan de Tweede Kamer, als antwoord op een brief van de minister. Wat je al niet moet doen, en inmiddels al twee jaar lang, om een onterechte last van je schouders te krijgen... (zucht)

(Deel 3) 

 

Alarmbrief van oud-staatssecretaris

Ook legt het bestuur besluiten van de ALV simpelweg naast zich neer, zoals de vorming van een commissie van goede diensten die door oud-staatssecretaris dhr. D. Tommel zou worden ingesteld. De minister heeft in een eerdere brief aan de Tweede Kamer verklaard de resultaten van deze commissie van goede diensten te zullen afwachten.

Dat wordt lang wachten, want uit een brief van dhr. Tommel (zie bijlage) aan het bestuur van Beter Wonen blijkt dat die commissie er door toedoen van het bestuur niet komt. Dhr. Tommel schat de situatie bij Beter Wonen bovendien als zeer ernstig in. Enkele citaten:

• ‘Meerdere jaren is er geen wettelijk vereist intern toezichtorgaan’

• ‘De ALV kan die rol formeel noch materieel vervullen’

• ‘Bestuur schorst kritische leden en maakt hen monddood’

• ‘Zeer kritisch rapport over de administratieve organisatie van Beter Wonen’

• ‘Grote langdurige conflicten bij Beter Wonen..., een situatie die de ALV ertoe bracht om een commissie van goede diensten in het leven te roepen’ (die door het bestuur is gefrustreerd).

Dhr. Tommel schrijft tot slot dat hij de minister over al deze misstanden zal informeren. Wij gaan ervan uit dat hij dit ook heeft gedaan. Overigens heeft Dhr. Tommel zelf ook verhinderd dat de ALV haar rol kan vervullen, door de leden niet direct te informeren over het afblazen van de commissie van goede diensten.

De vraag is: Waarom heeft de minister de Kamer niet ingelicht over deze brief, die zeer saillante informatie bevat? Ook zijn wij benieuwd waarom de minister de inhoud van deze brief niet in haar antwoord aan de Kamer heeft betrokken en zij daarentegen Beter Wonen nog verschillende kansen heeft gegeven om orde op zaken te stellen via een Algemene Ledenvergadering, terwijl uit diverse bronnen blijkt dat de vereniging niet naar behoren kan functioneren.

Kongsi bestuur Beter Wonen en bestuur Huurdersbelangenvereniging

Opvallend is dat de commissie van goede diensten er mede niet gekomen is door toedoen van de Huurdersbelangenvereniging(HBV). Aldus dezelfde brief van Tommel. Daarbij past een belangrijke nuance. Het is het bestuur van de HBV dat hier wordt bedoeld. De vereniging HBV is in dezen niet geconsulteerd.

De kongsi tussen deze twee besturen heeft voor veel ellende gezorgd. Wij noemen allereerst het uitroepen van de onrechtmatige ALV van 18 december 2009, die uitsluitend tot doel had de ‘lastige’ RvT weg te krijgen (een email van de voorzitter van Beter Wonen is in ons bezit). Ook heeft deze kongsi verhinderd dat er een fatsoenlijke afwikkeling kwam met ons als oud-RvT. Dat is ook benadrukt door de oud-penningmeester van Beter Wonen, die inmiddels al negen maanden geleden is opgestapt. In datzelfde gesprek heeft hij tevens verteld dat hij een verbetering in de statuten wilde doorvoeren die het intern toezicht ten goede kwam. Ook dat stuitte op een ‘nee’ van de huidige twee bestuurders en het bestuur van de HBV.

Cruciale vraag: hoe kan het bestuur van de HBV deze belangrijke zaken tegenhouden, terwijl zij helemaal niet in de positie is om dat te doen? Kennelijk kan dat omdat het bestuur van Beter Wonen hen daartoe de gelegenheid biedt. De gijzeling van de vereniging Beter Wonen komt dus eigenlijk voor rekening van twee besturen. Ook dat kan de minister niet zijn ontgaan.

(wordt vervolgd)

Aan de Tweede Kamer - Help! (2)

De oud-toezichthouders van de kleine woningbouwvereniging die financieel zwaar moeten bloeden, hebben een brief geschreven aan de Tweede Kamer, als antwoord op een brief van de  minister. Wat je al niet moet doen, en inmiddels al twee jaar lang, om een onterechte last van je schouders te krijgen... (zucht)

(Deel 2)

Al 10 jaar geen toezicht

De malaise bij Beter Wonen kan voor een belangrijk deel worden verklaard uit het feit dat al meer dan tien jaar, en vermoedelijk nog langer, geen adequaat intern toezicht wordt gehouden. Onze voorgangers hielden nauwelijks serieus toezicht (zie twee rapporten), wij wilden graag maar kònden het niet door tegenwerking van het bestuur en sinds ons aftreden (maart 2010!)  is er helemaal geen sprake meer van een officieel toezichthoudend orgaan. Dat is ook meermalen bevestigd door het ministerie!

Het bestuur heeft geen aanstalten gemaakt om het intern toezicht te herstellen, hetgeen gezien de historie niet verrassend mag heten. Wij rekenen het de minister aan dat zij dit telkenmale op z’n beloop heeft gelaten, terwijl wij in maart 2010 – bij ons aftreden - toch uitdrukkelijk de noodklok hebben geluid over de situatie bij Beter Wonen.

In dat verband mag ook niet onvermeld blijven dat nadien zowel WWI als het CFV met een ‘pseudo-RvT’ heeft samengewerkt. En dat terwijl de pseudo-RvT, zoals de minister meermaals heeft aangegeven, geen officiële status heeft!

Vereniging functioneert niet

De minister legt voortdurend de verantwoordelijkheid neer bij de ledenvergadering, in navolging van de rechter. Echter, de vereniging functioneert niet. Ledenvergaderingen worden niet of nauwelijks gehouden, en als ze al gehouden worden ontbreken vaak stukken, zijn stemmingen dubieus en legt het bestuur onvoldoende rekenschap af.  Ook een kritisch forensisch rapport wordt, met medeweten van het ministerie, nog steeds ‘onder de pet’ gehouden zodat de leden er geen kennis van kunnen nemen. Hoe kunnen de leden beslissen als ze niet ingelicht worden?

Bovendien zijn recentelijk een aantal kritische leden, alsmede de oud-toezichthouders, zonder pardon uit de vereniging gezet. Alleen bij de rechter zullen ze dat lidmaatschap kunnen terugkrijgen, want er is geen raad van toezicht om bezwaar aan te tekenen. Puur machtsmisbruik derhalve door het bestuur van Beter Wonen. Volgende maand is er een ALV en zullen de geschorste leden niet hun stem kunnen laten horen.

(wordt vervolgd)

Aan de Tweede Kamer - Help!

De oud-toezichthouders van de kleine woningbouwvereniging die financieel zwaar moeten bloeden, hebben een brief geschreven aan de Tweede Kamer, als antwoord op een brief van de  minister. Wat je al niet moet doen, en inmiddels al twee jaar lang, om een onterechte last van je schouders te krijgen... (zucht)

(Deel 1)

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Postbus 20018

2500 EA Den Haag

Reactie op brief WBI2012-0000159674

cc. Tweede-Kamercommissie BZK, ministerie van BZK.

Bijlage: brief  D. Tommel aan bestuur Beter Wonen.

Hippolytushoef, 11 mei 2012

Geachte voorzitter,

de oud-raad van toezicht van woningbouwvereniging Beter Wonen roept de hulp van de Tweede Kamer in om haar aanhoudende problemen alsmede de ernstige situatie bij Beter Wonen op korte termijn en met daadkracht op te lossen.

Onze excuses vooraf voor de lengte van deze brief, maar het is nodig om een aantal zaken te verklaren en (weer) recht te zetten.

Onlangs heeft de minister van BZK de Tweede Kamer bericht inzake woningbouwvereniging Beter Wonen te Wieringen (d.d. 24 april 2012,  WBI2012-0000159674).

Als oud-raad van toezichtleden hebben wij de brief met meer dan gemiddelde belangstelling gelezen, mede gelet op de precaire situatie waarin wij nog steeds verkeren als gevolg van een grote financiële schade die voor onze persoonlijke rekening komt.

Graag willen wij de Kamer onze visie geven op de bovengenoemde brief, en met name op de rol van het externe toezicht.

Vonnis

Over het vonnis dat de rechter op 8 februari 2012 heeft uitgesproken, willen wij het volgende opmerken:

• Wij zijn van mening dat wij nooit als RvT voor de rechter hadden hoeven staan. Onze zaak had al in april 2010 kunnen zijn geschikt, als het ministerie en het bestuur van Beter Wonen hun verantwoordelijkheid hadden genomen (zie ons schrijven aan de minister d.d. 26 januari 2012).

• Wij bestrijden het vonnis in de volle breedte en hebben, aangezien niet tijdig een regeling met ons is getroffen, inmiddels hoger beroep aangetekend. Opnieuw onnodige juridisering dus! Voor de goede orde: wij hebben het hoger beroep niet gewild, zoals we ook de hele rechtsprocedure nooit hebben gewild, maar we zien momenteel (nog) geen andere weg om een oplossing te vinden.

• De rechtbank is aantoonbaar door het bestuur van Beter Wonen misleid. Daarvan wordt aangifte gedaan bij het OM.

• De ledenvergadering van 18 december 2009, door de rechter als caesuur beschouwd voor onze taakuitoefening, wordt door de oud-RvT als onrechtmatig beschouwd. Het Centraal Fonds Volkshuisvesting was daar indertijd van op de hoogte. Er is op die ALV overigens niet een voorstel tot mediation aangenomen, zoals door de rechter wordt verondersteld. Ook dat kunnen wij in woord en geschrift aantonen.

• De gebruikelijke RvT-vergoeding, zoals door de rechtbank bepaald en in de brief van de minister aangehaald, is niet statutair vastgesteld. Wij hebben indertijd de taakuitoefening van de RvT geprofessionaliseerd en voor onze honorering de VTW-normen aangehouden. Dit zouden we ook in een reglement aan de leden voorleggen, ware het niet dat die ALV er nooit is gekomen.

N.B. Ter vergelijking: het bestuur van Beter Wonen kent zichzelf ca 25.000 euro per jaar per bestuurslid toe (voor 4-6 uur per week), zonder specificatie en zonder dat de leden ervan weten. Om dan de oud-RvT graaigedrag te verwijten, is ronduit stuitend en getuigt van pure rancune.

• Het bestuur weigert momenteel de reeds in het vonnis bepaalde bedragen aan de oud-toezichthouders te betalen. Daarvoor is inmiddels een deurwaarder ingeschakeld. Het zoveelste bewijs van wanbestuur, rancune en treiterij. En de zoveelste aanslag op de huurpenningen!

• De minister schaart zich achter een (omstreden) vonnis, in plaats van een eigen visie op de zaken te etaleren.

(wordt vervolgd)

Dagvaarding

Een kas vol huurpenningen: daar kun je leuke dingen mee doen. Zoals een oud-toezichthouder de mond snoeren omdat hij dingen vertelt over de kleine woningbouwvereniging.
Binnenkort schijnt er een dagvaarding op mijn deurmat te vallen. Ben benieuwd wat er in staat. Ik hoop dat straks de hele Nederlandse pers komt opdagen. En mensen van Aedes, VTW en CFV. In het kader van bijscholing, zal ik maar zeggen.
Tsjonge, wat is er nog veel mis in de corporatiesector! Daar hoef ik niet eens een krant voor open te slaan. Ik roep al jaren: ga in vastgoed, dan zit je vast en goed. De corporatie is een koe die altijd melk geeft. Dat trekt bepaald volk aan, zal ik maar zeggen. Wat mij vooral opvalt is het clientelisme - ik doe wat voor jou, zodat jij straks wat voor mij doet – en de baantjesmachine - interimklusje hier en toezichthouderschapje daar. Daar ga ik het binnenkort eens over hebben.
Ben overigens blij te horen dat de Tweede Kamer zich sterk maakt voor de positie van klokkenluiders. Kan ik misschien toch nog ergens terecht.

Monddood - eerst de lokale pers, nu deze blog.

Op dodenherdenkingsdag werd bovenstaande brief bezorgd. Het bestuur van woningbouwvereniging Beter Wonen (en dus niet de vereniging zelf!) dreigt voor de zoveelste keer met een rechtszaak, wederom gefinancierd met geld opgebracht door huurders. 

'Onjuist, onheus, ernstig en onrechtmatig' zouden de beweringen en uitlatingen zijn die op deze blog zijn gedaan. Het bestuur zou beter moeten weten. Een eerdere rechtszaak die zij tegen mij aanspande over een ingezonden brief in de lokale courant, heb ik glansrijk op punten gewonnen. Op een klein detail na was alles wat ik schreef inhoudelijk onderbouwd. Onjuist, onheus en onrechtmatig is het ook nu niet. Wel 'ernstig', want inderdaad, zo moet de situatie bij deze vereniging helaas worden gekenschetst.

Omdat ik geen zin heb in weer een rechtszaak - dat kost me een week onbetaald werk - heb ik besloten alle 22 artikelen offline te zetten die het werkelijke verhaal vertellen over deze kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland, waar de oud-toezichthouders financieel moeten bloeden.

Na de Wieringer Courant en Wieringernieuws.nl is dus weer een medium monddood gemaakt. Niettemin zal het verhaal dat verteld moet worden, gewoon zijn weg vinden en gehoord worden. Als het niet bovengronds kan, dan ondergronds. 

Voor meer informatie kunt u een mail sturen naar post@morgenstrand.nl.

(22) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en huisaccountant Deloitte keek vrolijk weg van de risico’s.

Een achtenswaardig vak, dat is wat veel mensen in gedachten hebben bij het ambt van accountant. Accountants zijn echter ook maar mensen. Jammer genoeg kregen de oud-toezichthouders bij de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland, die nu financieel moeten bloeden, dat pas in de gaten toen het te laat was.

Precies in de periode dat zij geconfronteerd werden met een bestuur dat niet van serieuze controle was gediend, publiceerde huisaccountant Deloitte een handboek voor woningcorporaties om tot een  ‘in control statement’ te komen, oftewel een verklaring dat de corporatie toetsbaar en controleerbaar is.

De voorzitter van de branchegroep Wonen en Ruimte bij Deloitte was de drijvende kracht achter dit epistel.  Volgens hem waren er tal van redenen waarom een corporatie tot zo’n verklaring van goed gedrag zou moeten besluiten. In een interview noemde hij onder meer ‘onrechtmatigheden, veranderende wet- en regelgeving en het willen voldoen aan de principes van goed bestuur. Niemand wil toch verrast worden door plotseling optredende risico’s en incidenten?’

Helemaal mee eens, meneer de voorzitter, dat wilden de toenmalige toezichthouders ook niet. De omgekeerde vraag die zij zich stelden, was dan ook alleszins gerechtvaardigd: stel je bent een accountant van Deloitte en je treft onregelmatigheden aan, vangt signalen op van slecht bestuur of er dienen zich plotseling risico’s en incidenten aan? Wat doe je dan? De oud-toezichthouders gingen ervan uit dat de normen die door Deloitte aan corporaties werden gesteld, ook voor henzelf zouden gelden.

Het tegendeel was het geval. Deloitte zag bij deze kleine woningbouwvereniging jarenlang geldsmijterij, een dubieuze grondstransactie en ondoorzichtige aanbestedingen door de vingers. En op het moment suprême gaf het bovendien niet de controleopdracht terug zoals wel was aangekondigd. Vanuit de hoogste interne burelen werden de betrokken accountants namelijk teruggefloten. ‘Zaken gaan voor, heren.’

In die periode was één man eindverantwoordelijk bij het Deloitte. Inderdaad, de voorzitter van de branchegroep Wonen en Ruimte. De man van de mooie handboeken die naar alle waarschijnlijkheid indertijd op de fluit blies, is nu zelf teruggefloten omdat hij bij corporatie Vestia geblunderd heeft. Grote vraag is: wie fluit het bestuur van deze woningbouwvereniging terug dat, onder het controlerend oog van Deloitte, de regels van good governance aan zijn laars bleef lappen?

(21) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en huisaccountant Deloitte rekent naar zichzelf toe.

Een partner van accountantsmoloch Deloitte ligt onder vuur omdat hij indertijd bij Vestia belangrijke zaken over het hoofd zag. Van Vestia is het maar een ministap naar de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland, waar oud-toezichthouders nu financieel moeten bloeden. Ook daar was Deloitte de huisaccountant. En nog steeds, terwijl het drommels goed weet dat het met de governance slecht is gesteld bij deze vereniging.

Toen de oud-raad van toezicht in conflict kwam met het bestuur, kregen zij de accountants van Deloitte ondubbelzinnig aan hun zijde. ‘De bezem moet er door’, ‘Zonnekoninggedrag’, ‘De bijzonderste klant die we in 20 jaar hebben gehad’ waren enkele van de kwalificaties die uit de burelen van Deloitte weerklonken. Ferme taal die overeenkwam met de voorliefde voor de governance-code die Deloitte graag uitdraagt. En die de oud-RvT kon helpen bij het luiden van de noodklok.

In dezelfde lijn reageerde de rekenmeesters van Deloitte op het aangekondigde vertrek van de oud-RvT. ‘Als er niet snel serieus toezicht komt, geven wij onze opdracht terug.’ Mooie woorden, maar hoe zat het met de daden? Niet best, want van hogerhand kregen de accountants de opdracht om gewoon te blijven zitten waar ze zaten. Geen woorden maar zaken bij Deloitte.

Inmiddels is er al meer dan twee jaar geen intern toezicht bij de vereniging. Voor Deloitte is dat geen probleem: het krijgt de controleopdracht weer gewoon van het bestuur. Niemand weet ervan, wel zo rustig. Zoals ook bijna niemand weet dat het accountantsbureau al die jaren van alles en nog wat door de vingers heeft gezien bij deze woningbouwvereniging.  Een swapje hier en daar, een interimkracht die een miljoen extra binnensleepte, een strategisch voorraadbeleid dat al vijftien jaar op zich laat wachten, een ABC-grondaankoopje met 2,5 ton verlies: ach ja, waar gerekend wordt vallen gaten, nietwaar?

‘De bezem moet er doorheen’: ben benieuwd hoe schoon die veegt bij Deloitte.

(20) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en het bestuur houdt de minister aan het lijntje.

Alle woningbouwcorporaties, stichtingen èn verenigingen, maken deel van een bestel dat al meer dan 100 jaar bestaat. De minister ziet erop toe dat de corporaties hun volkshuisvestelijke taken naar behoren uitvoeren. Als rechterhand heeft hij het Centraal Fonds Volkshuisvesting (CFV), als linkerhand de toezichthouders bij de verschillende corporaties.

Genoeg aangrijpingspunten dus voor kritische controle en adequaat optreden als een corporatie niet naar behoren functioneert. Maar wat heb je aan een waakhond als-ie alleen maar blaft en nooit eens in de kuiten bijt met de boodschap:’Tot hier en niet verder’, of misschien zelfs ‘even een paar stappen terug’.

De kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland, waar de oud-toezicht-
houders nu financieel moeten bloeden, heeft meermalen die waakhond uitgedaagd. Door het interne toezicht te frustreren, door er een administratieve zooi van te maken, door verdachte transacties te sluiten, door uitkomsten van onderzoeksrapporten te frustreren en door gewoon door te besturen terwijl er een fraudeonderzoek liep naar hun handelen. In welke organisatie mogen bestuurders met de hand aan de portemonnee blijven zitten als zij onderwerp zijn van onderzoek naar mogelijke fraude?

Bij deze corporatie kon en mocht het allemaal. De leden wisten nergens van, de minister wel maar die keek liever een andere kant uit. Oja, de waakhond blafte weleens en liet ook wel zijn/haar tanden zien. Maar het bestuur roeide gewoon voort, recht op de waterval af, terwijl de boot zo lek is als een mandje.

Zo blijft de vereniging – waar intern toezicht niet mogelijk is, leden onwetend zijn en een interimkracht nog steeds jaarlijks 80.000 euro te veel verdient -  het speeltje van bestuurders en hun handlangers van de huurdersvereniging. Wat zullen ze in hun handen wrijven, zeker nu voor de tweede keer het kabinet gevallen is en de blaffende waakhond weer in het hok is gekropen.

(19) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en het bestuur strijkt blanco cheques op!

Dik betaald worden ze vaak, de directeuren van woningcorporaties. Ook de toezichthouders mogen hun handen doorgaans dichtknijpen. Zeker bij de grotere corporaties, waar bedragen van 15.000-20.000 euro voor een toezichtbaantje geen uitzondering zijn.

Wat is nu eigenlijk een passende vergoeding voor een raad van toezicht? De oud-toezichthouders bij de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland die nu financieel moeten bloeden, bogen zich na hun aantreden ook over die vraag. Want één ding was zeker: er kwam een pak werk op hen af, onder meer omdat er aanzienlijk achterstallig onderhoud was geconstateerd. Niet alleen in fysieke zin, bij de huizen, maar ook in bestuurlijke zin. Ook uit professioneel opzicht leek het hen goed een bescheiden uurvergoeding te vragen. Want toezicht houden op een organisatie waar 6 miljoen euro per jaar omgaat, dan praat je niet meer over vrijwilligerswerk.  Een precedent was er bovendien niet. De vorige RvT’s deden hun werk nauwelijks en kwamen hooguit twee, drie avondjes per jaar bij elkaar.

In een van de eerste vergaderingen met het bestuur legden de toezicht-
houders de vraag ook voor aan de voorzitter. ‘Gewoon 50 euro per uur declareren,’ zei hij. Dat vonden de toezichthouders geen goed idee. Zij wilden geen blanco cheque aan zichzelf uitdelen.

Gelukkig had de Vereniging voor Toezichthouders (VTW) een beloningscode opgesteld die als leidraad diende. De code is gebaseerd op ca. 80-100 bestede uren per jaar. Voor deze vereniging kwam de vergoeding neer op 4000-4500 euro per man. De oud-toezichthouders legde daar een 25%-premie bovenop, omdat er veel extra uren te verwachten waren. Ook dat was conform de VTW-code. Een en ander werd keurig vastgelegd in een reglement dat aan de leden zou worden voorgelegd.

‘Zakkenvullers,’ fulmineerde het bestuur van de woningbouwvereniging dat de oud-RvT inmiddels kwaadgezind was. ‘Graaiers,’ deed ook het bestuur van de huurdersvereniging een duit in het lasterzakje.

Wat het bestuur er niet bij vertelde is dat het zelf wèl met blanco cheques werkte. Gemiddeld streken de drie bestuurders samen jaarlijks 50.000-60.000 euro op, in het jaarverslag verdekt geboekt onder posten als ‘beleidszaken’  en ‘overige bestuurskosten’. Heel wat anders dan het bedrag van een paar duizendjes dat de voorzitter aan de rechter deed voorkomen.

‘Oncontroleerbaar declaratiegedrag,’ zei een van de leden van de onderzoekscommissie die het handelen van twee bestuurders onder de loep had genomen. Oncontroleerbaar, dat wilde het bestuur graag zo houden. Kwam dat even mooi uit, dat er de afgelopen twee jaar geen officiële raad van toezicht was! Geen pottenkijkers, weet u nog?

(18) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en de regionale kranten worden bedreigd en bespeeld.

In tijden van oorlog gaat het erom wie controle heeft over de media.

Het bestuur van de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland, waar de oud-toezichthouders nu financieel moeten bloeden, snapt dat heel goed. Dat moet gezegd.

Zo durft de lokale krant niet meer over de woningbouwvereniging te schrijven. Verschillende keren is de redactie door het bestuur van de woningbouwvereniging bedreigd met een rechtszaak als ze kritisch schrijft over de toestanden binnen de vereniging.

Een beetje redactie laat zich daar niet door afschrikken, zeker niet als ze naar eer en geweten hun werk doen. Het probleem is dat de lokale krant deel uitmaakt van een groot mediabedrijf. Wat zegt de directie van het bedrijf: ‘Als jullie een rechtszaak aan de broek krijgen, moeten jullie zelf de kosten betalen.’ Omdat ze dat risico niet willen/kunnen lopen, heeft de krant zichzelf monddood gemaakt en schrijft zij niet meer over de woningbouwvereniging. Daardoor lopen de huurders een belangrijke informatiebron mis. En heeft het bestuur gekregen wat ze wil: een zwijgende pers.

Dan is er de grotere provinciale krant, onderdeel van hetzelfde concern. Toeval of niet, de verslaggever die vrijwel exclusief over de kleine woningbouwvereniging schrijft, doet dat op uiterst originele wijze. Niet gehinderd door veel kennis, maar wel schijnbaar ingefluisterd door het bestuur, de advocaat van het bestuur en het bestuur van de huurdersvereniging. De lezers krijgen een eenzijdige voorstelling van zaken voorgeschoteld waardoor de indruk ontstaat dat het bestuur onbaatzuchtig zijn werk probeert te doen, maar voortdurend en hinderlijk wordt achtervolgd door rancuneuze leden en oud-toezichthouders.

De krantenlezer weet niet dat er al twee jaar geen toezicht is bij de vereniging, dat kritische rapporten onder de pet worden gehouden, dat er miljoenen over de balk zijn gegooid, dat de commissie van goede diensten door het bestuur werd tegengehouden, dat de penningmeester er de brui aan heeft gegeven, dat de leden niet geïnformeerd worden en dat kritische leden uit de vereniging worden gegooid en bedreigd worden met rechtszaken. Evenals de zusterkrant, maar dit terzijde.

Zoveel signalen op rood bij een corporatie in de regio, een beetje onderzoeksjournalist zou er direct induiken. De hoofdredactie weet ervan maar doet niets.

Ondertussen gaat de brave verslaggever gewoon door met zijn hoor-zonder-wederhoorstukjes. Daar valt niet tegen op te rectificeren. Met journalistiek heeft het weinig te maken, met propaganda des te meer.

(17) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en een ambtenaar werd bedreigd!

Laster en leugens gingen hand in bij de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland, waar toezichthouders nu moeten bloeden. De twee besturen, van de woningbouwvereniging èn van de huurdersvereniging, hadden elkaar daarin helemaal gevonden. Iedereen kwam aan de beurt. Iedereen die het waagde onverkwikkelijke zaken bij de vereniging aan de kaak te stellen.

Het Centraal Fonds Volkshuisvesting, door de minister aangesteld om corporaties te controleren, werd ervan verdacht onder één hoedje te spelen met de toenmalige raad van toezicht. Het is maar wat je onder dat hoedje verstaat. Waarom zouden de toezichthouders, amper een half jaar in functie, niet bij het CFV te rade mogen gaan om de onmogelijkheid van toezicht houden bij deze woningbouwvereniging te bespreken?

De voorzitter van de vereniging pikte dat niet. Hij stuurde een mailtje aan de districtsadviseur van het CFV met de niet mis te verstane woorden:

‘In een vorige mail heb ik u al gevraagd wat uw rol was in het handelen van de RvT. Het is mij nu duidelijk dat u daar een heel belangrijke rol bij gespeeld heeft en dat de RvT zich daardoor heel sterk vond staan in haar, in strijd met het verenigingsrecht en de statuten van Beter Wonen, handelen. U heeft hiermee de belangen van de vereniging Beter Wonen zeer geschaad en ben ik van mening dat u zich in uw ambt als ambtenaar van het CFV onbehoorlijk hebt gedragen. A.s vrijdag is de dag des oordeels en zal blijken of de ALV achter de RvT gaat staan of achter het bestuur. U begrijpt dat een van de twee niet kan blijven. Als de keuze van de ALV bij het bestuur is, dan zullen wij zeker op uw handelen terugkomen en in overleg met onze juriste bekijken welke juridische maatregelen wij tegen u kunnen nemen.’

Pure bedreiging van een ambtenaar in fuctie. Deze mail is overigens ook om een andere reden opvallend. De ‘dag des oordeels’ was namelijk de ledenvergadering die de raad van toezicht had tegengehouden, omdat hij op niet-correcte wijze was uitgeroepen (zie dl. 11). De voorzitter liet hier blijken wat zijn ware bedoeling met deze vergadering was: zo snel mogelijk van de raad van toezicht afkomen. Was hij maar zo ruiterlijk naar de rechter geweest...

Ook het ministerie werd slachtoffer van de leugencarroussel. Dat zou stiekem van de vereniging een stichting willen maken, riep het bestuur. In alle gesprekken die de oud-toezichthouders met het ministerie hadden gevoerd, was dat echter nooit aan de orde geweest.

De toon was evenwel gezet. Het ministerie kon pas achteraf de nonsens ontzenuwen en dat bericht bleef buiten bereik van de rechter. De moraal van dit verhaal: de brutaalsten hebben niet alleen de halve wereld maar ook de hele woningbouwvereniging.

(16) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en de lasterfabriek draaide op volle toeren.

Voor een beetje tegenstand waren ze niet vervaard, de oud-toezichthouders bij de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland die nu financieel moeten bloeden. Daarin verschilden ze merkbaar van hun voorgangers, die niet durfden in te grijpen, maar ook van al die andere collega’s bij woningcorporaties die megalomane directeuren geen strobreed in de weg legden.

Langzamerhand nam de tegenwind echter toe tot orkaankracht, waarbij ‘onorthodoxe’ middelen niet werden geschuwd. Over het aanpassen van notulen (dl. 14) en het ‘verzetten’ van afspraken (dl. 12) is al geschreven. Het bestuur verschafte zichzelf zo de nodige wind in de zeilen. Het kreeg daarbij de onvoorwaardelijke steun van een stel piraten dat zich vermomd had als bestuur van de huurdersvereniging.

Zij hadden het bestuur van de woningbouwvereniging al geholpen met het onrechtmatige verzoek voor een ledenvergadering en tendentieuze berichtgeving uit vertrouwelijke bestuurscorrespondentie.

Ditmaal werd er een tandje bij gezet. Vooral de piratenhoofdman, die al kon bogen op een weinig roemruchte reputatie in de lokale gemeenschap, liet zich niet onbetuigd bij het belasteren, beschimpen en achtervolgen van de raad van toezicht. Verschillende keren werden leden van de RvT, notabene in het bijzijn van hun kinderen, uitgescholden of fysiek onheus bejegend. Ook een werkgever van een van de toezichthouders werd ‘geïnformeerd’.

De verbale knokploeg van het bestuur, noemde de advocaat deze piratenclub niet zonder reden. De piratenhoofdman wilde dat akkefietje vereffenen door een officiële klacht bij de Orde van Advocaten in te dienen. Gelukkig zag de deken er de onzin van in.

Hoogtepunt in het piratengeschut was de mail die de hoofdman in het heetst van de strijd aan de oud-toezichthouders stuurde: ‘Ik zal er persoonlijk op toezien dat jullie het gelag zullen gaan betalen. Wees daar welbewust van.’

Dat die belofte werkelijkheid werd, dat was niet alleen zijn verdienste.

(15) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en een fraudeonderzoek bleek nodig.

Dat was geen sinecure, wat er naar voren kwam uit het onderzoek naar het handelen van twee bestuurders van de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland(zie deel 13). Voor de toenmalige raad van toezicht, die nu financieel moet bloeden, was het duidelijk dat een aantal zaken nader onderzocht moest worden.

Hoe zat het met de verdachte grondaankoop waarvoor de woningbouwvereniging kennelijk 250.000 euro extra moest betalen? Ook moest er helderheid komen over de opdracht aan de ‘huisarchitect’. Die had immers een fors bedrag opgestreken voor onbestemde werkzaamheden, via een ongetekende offerte op een kladpapiertje. Maar er waren meer zaken die volgens de RvT niet door de beugel konden. Zoals de verdiensten van de interimkracht, die al tien jaar ca. 70.000-80.000 euro meer verdiende dan in vast dienstverband gangbaar is. En die ook nog eens bemoeienis had met de boekhouding...

De minister en het Centraal Fonds Volkhuisvesting gaven de raad van toezicht volmondig gelijk. ‘Het betreffende onderzoek dient een forensisch karakter te krijgen,’ schreef de minister zelfs. Er werd een gerenommeerd onderzoeksbureau aangezocht om deze klus te klaren. Weer een fikse rekening die de woningbouwvereniging straks voor de kiezen zou krijgen!

Het bestuur had zo zijn eigen ideeën over de onderzoeksresultaten. Wat die ideeën precies waren, werd niet duidelijk. Ondanks herhaalde verzoeken van de RvT weigerde het bestuur officieel te reageren op  de onderzoeksresultaten.

De beste verdediging is de aanval, moet het bestuur hebben gedacht. Dus ging de derde bestuurder, die (nog) geen vuile handen had gemaakt, op eigen houtje met het onderzoeksbureau om de tafel om deze onverkwikkelijke klus snel te klaren. Wederom buiten de raad van toezicht om. Hoho, zeiden de RvT en ook het ministerie. Opnieuw moest er politieagentje worden gespeeld, al ging het hier beslist niet om kwajongensgedrag.

Dat die derde bestuurder ‘in samenspraak’ met zijn verdachte medebestuurders handelde, was een stellige indruk die velen niet ontging. 
In de maanden die volgden zou die indruk waarheid worden.

(14) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en met notulen werd vrolijk gerommeld!

Mediation. Dat was het toverwoord in het kort geding dat het bestuur van de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland had aangespannen tegen de toezichthouders die nu financieel moeten bloeden. Dat leek de rechter ook wel wat, want zodoende zouden de partijen zelf naar een oplossing zoeken en hoefde hij geen knoop door te hakken. Waarom zei de rechter niet: ga eerst maar eens naar de leden, raad van toezicht.

‘Mediation, dat komt mooi uit,’ zei het bestuur, ‘want daar hebben de leden ook om gevraagd op de vergadering van vorige maand.’ Voor alle duidelijkheid, dat was de vergadering die door de raad van toezicht om gegronde redenen was afgeblazen.

‘Mooi, maar ik zie nergens in de conceptnotulen dat de leden daarom hebben gevraagd,’ zei de rechter. ‘Dat moet er nog in verwerkt worden,’ riep een bestuurslid. Terwijl zo ongeveer overal het alarm loeide – en niet alleen omdat het de eerste maandag van de maand was –  ging bij de rechter geen bel rinkelen. Hij had zich kunnen afvragen: hoe groot is de kans dat een ervaren notuliste zo ongeveer het belangrijkste besluit van een ledenvergadering over het hoofd ziet? Inderdaad, bijna nul.

Drie maanden later, op de eerstvolgende ledenvergadering, werden de definitieve notulen van die onrechtmatige vergadering geëffectueerd. Zonder dat ze ter inzage hadden gelegen en ordentelijk ter vergadering werden besproken. Alleen, de mouw kan nog zo lang zijn, de aap komt er altijd uit.

In de ‘definitieve’ notulen staat dat de ledenvergadering een voorstel tot mediation heeft aangenomen, ingediend door lid X. Even navraag gedaan bij lid X. ‘Ik was inderdaad op die vergadering maar dat voorstel heb ik nooit gedaan. Dat zou ik echt wel geweten hebben. Er is alleen even over gesproken. Meer niet.’

Rommelen met notulen, ook dat kon er nog wel bij.

(13) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en de eerste alarmbellen gingen af!

Het is me de jaarwisseling wel, zeiden ze tegen elkaar, de toenmalige toezichthouders van de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland die nu moeten bloeden. Daarmee doelden ze niet alleen op de schorsing van het bestuur en het kort geding waarmee ze als raad van toezicht door het bestuur werden overvallen. Precies in die periode kwam er ook een rapport op tafel over het handelen van twee bestuurders.

Een commissie had op verzoek van de leden onderzoek gedaan naar grondaankopen en nieuwbouwplannen. Het onderzoek besloeg een periode van circa tien jaar, ten tijde waarvan de ene bestuurder al voorzitter van het bestuur was en de andere bestuurder nog in functie was als hoofd technische dienst.

De conclusies in het rapport logen er niet om:

Onderhoud

• er is geen strategisch voorraadbeleid opgesteld, ondanks voldoende bouwstenen daarvoor;

• het interne toezicht  heeft een uitermate bescheiden invloed op het beleid en begroting;

• de begroting zit voornamelijk ‘in het hoofd’ van het hoofd technische dienst;

Nieuwbouw (ca. 60 woningen)

• over projecten is bestuurlijk weinig op schrift gesteld;

• de raad van toezicht is nauwelijks geïnformeerd over investeringen en afspraken met uitvoerders;

• er is geen afdoende risicobeheersing;

• aan de architect is ruim 1,5 ton betaald, terwijl het ontwerp nog niet is goedgekeurd door de gemeente;

• de aanneemsom komt uit boven de WSW-norm;

• opvallende prijsstijging (2, 5 ton) bij een grondaankoop via een ABC-constructie, zonder vereiste taxatie;

• draagvlak bij omwonenden ontbreekt.

De raad van toezicht schrok van al deze bevindingen, en zij niet alleen. Ook bij het ministerie van WWI en het Centraal Fonds Volkshuisvesting gingen alarmbellen af.

En dan te bedenken dat de onderzoekscommissie ook nog onder leiding stond van een goede bekende van de voorzitter van het bestuur. Die probeerde nog bepaalde conclusies af te zwakken, maar werd daarin gelukkig tegengehouden door een medecommissielid dat wèl zijn onafhankelijkheid betoonde.

Geen wonder dat het bestuur dit rapport graag voor de leden verborgen wilde houden. De raad van toezicht stak daar een stokje voor.

(12) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en wie lag er nu eigenlijk op ramkoers?

‘Zo,’ zei de rechter en hij keek de vertegenwoordigers van beide partijen eens onderzoekend aan. Op deze eerste maandag van het nieuwe jaar had hij er overduidelijk weinig zin in. En al helemaal niet in dat gelazer bij de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland, waar de oud-toezichthouders nu financieel moeten bloeden.

De raad van toezicht kon dat gevoel van harte onderschrijven. Wat doen we hier eigenlijk? Er lag immers een afspraak met het bestuur om te praten. En daarna zouden de leden zich over de toestand moeten buigen. Maar het bestuur koos voor de rechter, een regelrechte overval bij klaarlichte dag. Ze lagen op ramkoers, zou je kunnen zeggen.

Hé, ‘ramkoers’, dat was uitgerekend wat het bestuur de toezichthouders verweet! En de rechter sloot zich daar opvallend snel bij aan, want daardoor had hij des te meer reden om partijen op te roepen tot verzoening. Een oplossing die onder rechters erg in de mode schijnt te zijn, als oplossing voor de hoge werkdruk. De rechter vergat even dat het al een half jaar hommeles was binnen de vereniging.

Wat verstaan we eigenlijk onder een ramkoers? Van Dale omschrijft het als het ‘aansturen op een confrontatie’. Goed, nog even recapituleren dan.

• De raad van toezicht kreeg geen informatie;

• De raad van toezicht mocht het pand niet meer in;

• De raad van toezicht zag correspondentie door het bestuur gelekt;

• De raad van toezicht werd met medeweten van het bestuur belasterd door het bestuur van de huurdersbelangenvereniging;

• De raad van toezicht werd overvallen door een illegale ledenvergadering, in samenspel met het HBV-bestuur.

Vervolgens deed een raad van toezicht datgene wat elke raad van toezicht zou moeten doen: zij nodigde de voorzitter van het bestuur uit voor tekst en uitleg. De voorzitter, op papier de eerst aan te spreken persoon en in de praktijk ook de eerst verantwoordelijke in woord en gebaar, gaf daar geen gehoor aan. Een schorsing werd daarmee onvermijdelijk. Een kwestie van actie en reactie.

Ergo, de ramkoers werd dus al ver voor de rechtszaak ingezet. Maar niet door de raad van toezicht.

(11) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en de goocheldoos staat open!

Het bestuur van de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland waar de oud-toezichthouders nu moeten bloeden, lijkt een broertje dood te hebben aan goed georganiseerde ledenvergaderingen. Want op zo’n vergadering kunnen ook kritische leden aanwezig zijn, die kritische vragen kunnen stellen waardoor bestuurders in verlegenheid kunnen worden gebracht. Waarom moeilijk als het makkelijk kan?

Toen de raad van toezicht de voorzitter had geschorst, had zij tegelijkertijd een streep gehaald door de algemene ledenvergadering die achter de rug van de raad om heimelijk was uitgeschreven. Het bestuur had deze vergadering uitgeroepen ‘op verzoek van de huurdersbelangenvereniging (HBV).’ Het bestuur vergat erbij te zeggen dat dat verzoek afkomstig was van het bestuur van de HBV. En dat was hetzelfde HBV-bestuur dat al maanden in de weer was om de raad van toezicht met smaad en laster te achtervolgen, in plaats van zich in te zetten voor de vereniging.

Er zaten meer dikke adders onder het gras. Zo vermelden de statuten weliswaar dat in geval van een verzoek van 10% of meer van de stemgerechtigde leden het bestuur verplicht is tot het uitschrijven van een ledenvergadering. Maar dat betekent niet dat het bestuur van de HBV automatisch al haar leden (ca. 300) vertegenwoordigt. Bij geen enkele naar behoren functionerende vereniging heeft een bestuur immers carte blanche. Echter, ook bij de HBV opereert het bestuur bij voorkeur op eigen houtje. Wie met pek omgaat, raakt ermee besmet.

De benodigde handtekeningen voor de bewuste ledenvergadering waren nooit verzameld. Toch ging deze onrechtmatige vergadering gewoon door. De raad van toezicht liet uiteraard verstek gaan. 

Op en rond deze beruchte vergadering werd nog veel meer gegoocheld, zou later blijken toen de rechter met kluit en al in het riet verzeild raakte.

(10) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en het bestuur geeft niet thuis!

Wat doe je als toezichthouder als de voorzitter van het bestuur geen informatie meer verstrekt, vertrouwelijke mails laat lekken, op allerlei manieren tegenwerkt en laat merken dat hij geen boodschap heeft aan de raad van toezicht? Je nodigt hem uit voor een gesprek, en nog eens, en nog eens.

Als hij daar geen gehoor aan geeft is er maar één oplossing, zeggen de karige statuten van de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland waar de oud-toezichthouders nu financieel moeten bloeden.

Aldus ging de raad van toezicht over tot schorsing van de voorzitter. De externe toezichthouder, het CFV, was het volmondig met de  raad van toezicht eens. Of de RvT daar nu zo blij mee moest zijn, is een ander verhaal dat nog verteld zal worden. Wel deed de RvT eindelijk wat haar voorgangers ooit van plan waren maar niet aandurfden. Ingrijpen en de voorzitter, die door verschillende betrokkenen als ‘zonnekoning’ werd betiteld, op non-actief stellen.

In overleg met de overige bestuursleden werd afgesproken de nieuwe situatie na de jaarwisseling te bespreken. Als van een vredig kerstfeest nog sprake was, kwam daar snel een einde aan. Het voltallige bestuur, de twee niet-geschorste leden incluis, daagde de raad van toezicht voor de rechter.

Een onaangename surprise die niet alleen in strijd was met de kerstgedachte maar ook met de gemaakte afspraak. Er zou toch eerst overleg plaatsvinden tussen bestuur en raad van toezicht? En waarom deze kwestie niet eerst voorleggen aan de leden? Kennelijk wilde men het oordeel van de leden niet afwachten. Een vereniging ‘bij gelegenheid’ dus, waar alleen het positieve nieuws ruimhartig werd gedeeld. En waar de verenigingskas voldoende ruimte bood om juridische procedures op te starten.

 

(9) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en het handjeklap gaat door!

Het bestuur van de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland waar de oud-toezichthouders nu financieel bloeden, weet zich van de nodige externe steun verzekerd. Allereerst zijn er de oud-gemeenteraadsleden die op de algemene ledenvergadering steevast hun stem laten gelden ten gunste van het bestuur (en ten nadele van de oud-raad van toezicht, zie dl. 8).

Zij krijgen bijval van allerlei aannemers en andere toeleveranciers die door de woningbouwvereniging worden ingeschakeld. Ook zij kunnen  zomaar lid worden. Een kwestie van dienst en wederdienst, lijkt hier de regel.

Zijn trouwste bondgenoot vindt het bestuur van de woningbouwvereniging evenwel in het bestuur van de huurdersbelangenvereniging (HBV). Twee besturen op één kussen, in dit geval gaat dat wonderwel goed.

De HBV telt 300 leden, die samen een kwart vertegenwoordigen van alle huurders van de woningbouwvereniging. Net als bij de woningbouw-vereniging zelf weten de leden van de HBV niet of nauwelijks wat hun bestuur in hun naam aan activiteiten ontplooit. Dat een aantal van die activiteiten nauwelijks het daglicht kan verdragen, daar hebben ze helemaal geen benul van.

Het bestuur van de HBV vindt dat ze in alle beleidszaken van de woningbouwvereniging een stem dienen te hebben. Zonder mandaat van de 300 leden, die op hun beurt maar een kwart van de huurders vertegen-
woordigen. Waar ontlenen zij deze bijzondere machtspositie aan? Aan een omstreden contract dat zij met de woningbouwvereniging hebben gesloten. Een één-tweetje met een inkoppertje, om in voetbaltermen te spreken.

Zo kan het dus gebeuren dat ‘op advies van het bestuur van de HBV’ belangrijke besluiten zijn geblokkeerd:

• verbetering van het interne toezicht;

• een financiële oplossing voor de oud-RvT;

• een benoeming van een commissie van goede diensten.

Allemaal zinnige en redelijke zaken die iedere respectabele corporatie in deze omstandigheden zou hebben omarmd. Maar niet deze woning-
bouwvereniging. Alles wat met toezicht en externe toetsing vandoen heeft, is hier uitgebannen.

(8) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en het informele netwerk bloeit!

‘Hé, is dat niet de voorzitter van de woningbouwvereniging?’

‘Dat heb je goed gezien.’

‘En wie zijn die andere twee?’

‘Die zitten in de gemeenteraad. De een heeft vroeger deel uit gemaakt van het bestuur van de woningbouwvereniging. De ander heeft een adviesbureau voor bouw- en vastgoedprojecten.’

‘Wat doen die bij de oude school?’

‘Die komt binnenkort leeg te staan. Misschien dat de woningbouwvereniging daar iets mee gaat doen.’

En warempel, als de oud-toezichthouders van de kleine woningbouw-
vereniging in Noord-Holland die nu moeten bloeden, de voorzitter daarover bevragen krijgen ze als antwoord dat hij ‘informeel met de gemeenteraads-
leden heeft gesproken over lopende nieuwbouwplannen en de eventuele aankoop van de school’.

Informeel, dat is waar de oud-raad van toezicht eindelijk vanaf wilde. Zeker toen bleek wie de informele gesprekspartners waren. De een is de huisvriend van de voorzitter, van de ander wordt gezegd dat hij altijd ‘goed voor zich zichzelf zorgt’.

Is het toeval dat deze twee (inmiddels voormalige) gemeenteraadsleden een vooraanstaande rol hebben gespeeld bij de terugkeer van de huidige voorzitter? En op de algemene ledenvergadering het voortouw hebben genomen bij het afbranden van de oud-raad van toezicht? Na afloop van die vergadering zei de een triomfantelijk tegen het bestuur: ‘Heb ik dat niet even mooi voor jullie geregeld?’

Zo worden besluiten samen met het bestuur voorgekookt en hebben de leden het nakijken. Ook nu nog zitten deze heren geregeld met het bestuur in ‘informeel overleg’. Wel zo makkelijk, bij gebrek aan een raad van toezicht. Geen pottenkijkers, geen obstakels.

(7) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en de transparantie is zoek!

Op papier lijkt het allemaal prima verzorgd bij de kleine woningbouw-vereniging in Noord-Holland waar de oud-toezichthouders nu financieel moeten bloeden. Er zijn statuten, hoewel karig, er is een huishoudelijk reglement, al even summier, en er is een huurdersbelangenvereniging waar ca. een kwart van de huurders lid van is.

Het werkelijke functioneren van een woningbouwvereniging hangt echter niet af van documenten maar van mensen. Bij alle betrokkenen moet er een intentie tot samenwerking zijn.

De oud-raad van toezicht had daar duidelijke ideeën over. Daarbij gevoed door de cursussen die zij volgde om zich de kennis over toezicht houden bij corporaties eigen te maken. Allemaal mooie theorieën en vergezichten, waar in de praktijk van deze woningbouwvereniging geen snars van terecht kwam.

Van meet af aan probeerde de oud-RvT het bestuur te bewegen tot transparantie, informatievoorziening en samenwerking. Ook wilde zij de taken en bevoegdheden vastleggen in een reglement RvT, zodat beide bestuurs-organen wisten waar zij aan toe waren.

Evenals het verzoek om inzicht te krijgen in de boeken, stuitte ook dit streven op tegenstand bij het bestuur. Geen pottenkijkers, daar kwam het op neer en dat was in lijn met de opvatting van de voorzitter over het strakke corset van het interne toezicht (zie dl. 4). Wie zo tegenstribbelt, heeft wat te verbergen, zou je bijna zeggen.

Op een gegeven moment gooide het bestuur van Beter Wonen de deur letterlijk in het slot. De raad van toezicht mocht het pand niet meer in om te vergaderen, ontving geen bestuursinformatie meer en het halfjaarsoverleg werd zomaar afgezegd. Ook speelde het bestuur vertrouwelijke correspondentie door naar derden.

Voor de oud-RvT werd het steeds helderder hoe de kaarten bij deze vereniging zijn geschud. Toen bleek ook dat een klein groepje mensen al jaren alle troeven in handen heeft en bereid is die tot elke prijs te verdedigen. Met alle middelen, de verenigingskas voorop.

(6) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en miljoenen vloeiden weg!

De leden van de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland, waar de oud-toezichthouders financieel moeten bloeden, weten niet precies wat er met hun verenigingsgeld gebeurt. Niemand die hun dat uitlegt. Het bestuur niet. De raad van toezicht niet, want die is er niet. En de accountant niet, want die legt verantwoording af aan de raad van toezicht die er niet is.

De afgelopen tien jaar is er bij de woningbouwvereniging zeker 2,5 miljoen euro onnodig uitgegeven. Dat bedrag valt weliswaar in het niet bij wat er bij de grote corporatie-affaires in het geding is, maar voor deze woningbouw-vereniging is het een hele hoop geld. Omgerekend naar Vestia-begrippen gaat het opeens over 150 miljoen euro! De Tweede Kamer zou op haar achterste benen staan. En minister Spies zou meteen het bestuur en de raad van toezicht op het matje roepen.

2,5 miljoen, waar is dat allemaal heengegaan? Allereerst aan de interim-kracht die in tien jaar tijd één miljoen euro te veel heeft ontvangen. Ook bij een grondtransactie heeft de vereniging zomaar 250.000 euro te veel betaald. Een architect heeft 100.000 euro opgestreken voor een nieuwbouwproject dat nooit is uitgevoerd. Voorts zijn er verschillende onderzoeksrapporten verschenen over het handelen van het bestuur die alles bij elkaar 500.000 euro hebben gekost. Als bij het eerste kritische rapport het bestuur de eer aan zichzelf had gehouden, had dat zeker vier ton gescheeld. Tel daar onnodige bestuurskosten, advieskosten en juridische kosten bij – jaarlijks  al gauw 100.000 euro – en de optelsomsom is nog aan de voorzichtige kant ook. En dan is de rente over dat bedrag nog niet eens meegerekend!

Volkshuisvestelijk vermogen, opgebracht door huurders/leden, dat zomaar is weggevloeid. In plaats daarvan had een kwart van het woningbestand grondig gerenoveerd kunnen worden. Om een vergelijkinkje te maken...
De oud-toezichthouders hadden graag wat aan deze spilzucht willen doen. Maar ze kregen er de kans niet voor.