Het bestuur van de kleine woningbouwvereniging in
Noord-Holland, waar de oud-toezichthouders nu financieel moeten bloeden, snapt
dat heel goed. Dat moet gezegd.
Zo durft de lokale krant niet meer over de
woningbouwvereniging te schrijven. Verschillende keren is de redactie door het
bestuur van de woningbouwvereniging bedreigd met een rechtszaak als ze kritisch
schrijft over de toestanden binnen de vereniging.
Een beetje redactie laat zich daar niet door afschrikken,
zeker niet als ze naar eer en geweten hun werk doen. Het probleem is dat de
lokale krant deel uitmaakt van een groot mediabedrijf. Wat zegt de directie van
het bedrijf: ‘Als jullie een rechtszaak aan de broek krijgen, moeten jullie
zelf de kosten betalen.’ Omdat ze dat risico niet willen/kunnen lopen, heeft de
krant zichzelf monddood gemaakt en schrijft zij niet meer over de
woningbouwvereniging. Daardoor lopen de huurders een belangrijke informatiebron
mis. En heeft het bestuur gekregen wat ze wil: een zwijgende pers.
Dan is er de grotere provinciale krant, onderdeel van
hetzelfde concern. Toeval of niet, de verslaggever die vrijwel exclusief over de
kleine woningbouwvereniging schrijft, doet dat op uiterst originele wijze. Niet
gehinderd door veel kennis, maar wel schijnbaar ingefluisterd door het bestuur,
de advocaat van het bestuur en het bestuur van de huurdersvereniging. De lezers
krijgen een eenzijdige voorstelling van zaken voorgeschoteld waardoor de indruk
ontstaat dat het bestuur onbaatzuchtig zijn werk probeert te doen, maar
voortdurend en hinderlijk wordt achtervolgd door rancuneuze leden en
oud-toezichthouders.
De krantenlezer weet niet dat er al twee jaar geen toezicht
is bij de vereniging, dat kritische rapporten onder de pet worden gehouden, dat
er miljoenen over de balk zijn gegooid, dat de commissie van goede diensten
door het bestuur werd tegengehouden, dat de penningmeester er de brui aan heeft
gegeven, dat de leden niet geïnformeerd worden en dat kritische leden uit de
vereniging worden gegooid en bedreigd worden met rechtszaken. Evenals de
zusterkrant, maar dit terzijde.
Zoveel signalen op rood bij een corporatie in de regio, een
beetje onderzoeksjournalist zou er direct induiken. De hoofdredactie weet ervan
maar doet niets.
Ondertussen gaat de brave verslaggever gewoon door met zijn
hoor-zonder-wederhoorstukjes. Daar valt niet tegen op te rectificeren. Met
journalistiek heeft het weinig te maken, met propaganda des te meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten