(22) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en huisaccountant Deloitte keek vrolijk weg van de risico’s.

Een achtenswaardig vak, dat is wat veel mensen in gedachten hebben bij het ambt van accountant. Accountants zijn echter ook maar mensen. Jammer genoeg kregen de oud-toezichthouders bij de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland, die nu financieel moeten bloeden, dat pas in de gaten toen het te laat was.
Precies in de periode dat zij geconfronteerd werden met een bestuur dat niet van serieuze controle was gediend, publiceerde huisaccountant Deloitte een handboek voor woningcorporaties om tot een  ‘in control statement’ te komen, oftewel een verklaring dat de corporatie toetsbaar en controleerbaar is.
De voorzitter van de branchegroep Wonen en Ruimte bij Deloitte was de drijvende kracht achter dit epistel.  Volgens hem waren er tal van redenen waarom een corporatie tot zo’n verklaring van goed gedrag zou moeten besluiten. In een interview noemde hij onder meer ‘onrechtmatigheden, veranderende wet- en regelgeving en het willen voldoen aan de principes van goed bestuur. Niemand wil toch verrast worden door plotseling optredende risico’s en incidenten?’
Helemaal mee eens, meneer de voorzitter, dat wilden de toenmalige toezichthouders ook niet. De omgekeerde vraag die zij zich stelden, was dan ook alleszins gerechtvaardigd: stel je bent een accountant van Deloitte en je treft onregelmatigheden aan, vangt signalen op van slecht bestuur of er dienen zich plotseling risico’s en incidenten aan? Wat doe je dan? De oud-toezichthouders gingen ervan uit dat de normen die door Deloitte aan corporaties werden gesteld, ook voor henzelf zouden gelden.
Het tegendeel was het geval. Deloitte zag bij deze kleine woningbouwvereniging jarenlang geldsmijterij, een dubieuze grondstransactie en ondoorzichtige aanbestedingen door de vingers. En op het moment suprême gaf het bovendien niet de controleopdracht terug zoals wel was aangekondigd. Vanuit de hoogste interne burelen werden de betrokken accountants namelijk teruggefloten. ‘Zaken gaan voor, heren.’
In die periode was één man eindverantwoordelijk bij het Deloitte. Inderdaad, de voorzitter van de branchegroep Wonen en Ruimte. De man van de mooie handboeken die naar alle waarschijnlijkheid indertijd op de fluit blies, is nu zelf teruggefloten omdat hij bij corporatie Vestia geblunderd heeft. Grote vraag is: wie fluit het bestuur van deze woningbouwvereniging terug dat, onder het controlerend oog van Deloitte, de regels van good governance aan zijn laars bleef lappen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten