Aswolk

(column voor Natuurlijkreizen.nl, mei 2010)

Omdat ik op het platteland woon ben ik gezegend met veel lucht en horizon. De afgelopen weken heb ik regelmatig bij schemer voor het raam gestaan in het verlangen de IJslandse vulkaanaswolk te ontwaren. Mij was verteld dat je die kon zien bij helder weer, als een roodbruine gloed rond de ondergaande zon. Na enkele tevergeefse pogingen restte mij niets anders dan me te verkneukelen over al het gesteun en gekreun in de media.
Na de Icesave-affaire wist IJsland voor de tweede keer in korte tijd de zweep over Europa te leggen. Het luchtruim zat dagenlang op slot. Nou, dat was me wat. Zakenmannetjes en -vrouwtjes konden geen deals meer sluiten, wat overigens ook een zegen voor de economie kan zijn. Tienduizenden Engelse vakantiegangers konden niet naar huis en moesten dus wel in den vreemde de beest blijven uithangen. Vliegtuigspotters zaten thuis duimen te draaien, tot grote ergernis van vrouw en kinderen. En in de omgeving van Schiphol daalde opeens een stilte neer waar mens, plant en dier zo van schrokken dat ze vergaten ervan te genieten.
De luchthaven zelf leed een verlies van 10 miljoen euro per dag, hoorde ik op de radio. Er werd uiteraard niet bij verteld wat de opbrengst was van de geringere milieuvervuiling doordat duizenden vliegtuigen niet konden opstijgen. Het zou me niets verbazen als die twee bedragen elkaar in evenwicht houden.
Voor de reiswereld is zo’n spuwende vulkaan natuurlijk ook geen pretje. In tijden van crisis leer je echter wel je vrienden kennen. Zo zal ik mij wel twee keer bedenken om met Ryan Air te vliegen. Die weigerde namelijk om door de aswolk gestrande passagiers passend onderdak te verschaffen. Dat heb je met prijsvechters: als ze de eerste ronde hebben gewonnen, stappen ze uit de ring. Bezint eer ge boekt!