(Column voor Natuurlijkreizen.nl, september 2009)
Er waart een nieuwe religie door de wereld. Het geloof in duurzaamheid. Je kunt geen krant opslaan, radio aanzetten, website doorscrollen of je komt het toverwoord ‘duurzaam’ tegen, in een eindeloze rij van combinaties. Duurzaam produceren, duurzaam ondernemen, duurzaam eten, duurzaam besturen, duurzaam ontwikkelen... duurzaam thee drinken, duurzaam de krant opvouwen, duurzaam de hond uitlaten... duurzaam neuspeuteren, duurzaam belazeren, duurzaam van bil gaan... Het begrip wordt er zo duurzaam ingeramd dat ik er nu al misselijk van ben.
Zie maar eens te achterhalen wat er zoal met ‘duurzaam’ wordt bedoeld. Meestal is het een gezever van grote gedachten als de wereld redden, de natuur ontzien of ‘onze’ toekomst veilig stellen. Die worden dan op zo’n manier ontvouwd dat je een enorm schuldcomplex wordt aangepraat wanneer je er niet meteen aan meedoet.
Duurzaam toerisme is uiteraard ook allang uitgevonden. Op Fairtourism.nl staat: ‘Duurzaam toerisme is in harmonie met natuur & milieu en de lokale bevolking op de bestemming. Zo kunnen zij de vruchten plukken van het toerisme in plaats van het slachtoffer te worden van de negatieve gevolgen....Duurzaam toerisme is toepasbaar op alle soorten vakanties, van massatoerisme tot cultuurtoerisme.’ Van een hele week bier drinken op Ibiza plukt de lokale bareigenaar immers ook de vruchten. Zo lust ik er nog wel een paar. Op Duurzaamreizen.org bedekken zeven touroperators hun duurzame streven naar winst door allerlei goede doelen op de site te promoten.
Dat de lokale bevolking er baat bij heeft en de natuur wordt ontzien, het zijn mooie beloften om de vakantie te verduurzamen. Eenmaal thuisgekomen gaan we gewoon weer één voor één in de file staan, doen we ’s avonds gezellig de tuinverlichting van 1000 watt aan en drinken we een heerlijk kopje uitbuitkoffie. Duurzaam jezelf voor de gek houden, heet dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten