(Column voor Natuurlijkreizen.nl, februari 2010)
Uitgenodigd door de directeur van een gerenommeerde reisorganisatie – ik noem geen namen, Peter - maakte ik onlangs voor de tweede keer mijn opwachting op de jaarlijkse Vakantiebeurs in Utrecht. De eerste keer was pakweg vijf jaar geleden, toen ik als argeloze particulier wezenloos door de gigantische hallen van de Jaarbeurs dwaalde, m’n gezin meesleurend en andersom.
Ditmaal was ik er als ‘trade visitor’, een handelsbezoeker met onbekende bestemming. Gewapend met een vers pakje visitekaartjes –waar anders ontleen je nog je identiteit aan? – betrad ik Hal 1 van het beurscomplex. Omdat ik verwacht werd in Hal 9, moest ik al meteen meters maken. Gelukkig was het op deze vakdag nog niet overdreven druk. Alleen de stands met gratis drank en hapjes waren, naar goed Nederlands gebruik, in trek, met de Duitse bier- und bratwurststube als koploper.
Omdat in Hal 9 inmiddels overal het licht uitging, besloten mijn gastheer en ik ons te vertreden bij hét spektakel van reisorganiserend Nederland: de uitreiking van de Veren, ofte wel de prijzen waarmee de reiswereld zichzelf jaarlijks overlaadt. In Hal 3 was het een gezellige bende. Opgewonden reisleidstertjes, overjarige hostesses en gebruinde managers keken reikhalzend naar het podium. Daar stak Jan ‘Mister Vakantiebeurs’ Lokhoff – door het klimmen der jaren tot een stramme grijsaard geworden - de veren een voor een in de kont van de grote beurssponsors, terwijl een stoet stewardesses van Martin Air wulps om hem heen krioelden.
Daar de branche dit jaar 50% minder had gedraaid, deelde Jan als pleister op de wonde extra veel veren uit. Holland International sleepte wederom geheel volgens de verwachting de meeste prijzen weg. Gerard Joling, die de muzikale aftrap verzorgde in polonaise met de Martinesjes, was toen al geheel kachel afgevoerd. Terwijl alle prijswinnaars elkaar aflebberden, waarbij vooral de oudere reisagenten zich niet onbetuigd lieten, spoedden wij ons naar de dampende schalen met boerenkool. Een traditie die geheel paste bij het niveau van de feestavond. Ongetwijfeld bleef het nog lang onrustig op de beursvloer, maar ik was blij dat ik weer in de trein zat. Ik had nog net voldoende energie over voor een kleine rekensom. 2400 stands x 30 m2 x 125 euro = 7,83 miljoen euro. Plus 125.000 bezoekers x 15 euro =1,975 miljoen euro. Maakt samen bijna 10 miljoen euro, die Jan Lokhoff en de Jaarbeurs samen opstrijken. Dan heb ik het nog eens niet over de duizenden drankjes en snacks die vijf dagen lang over de toonbank gaan. Me dunkt dat je dan wel wat prijsjes kunt vergeven. Slimme jongen, die Lokhoff. De branche zit in het slop, maar met Jan gaat het top.
P.S. Oja, op mijn vorige column ‘Paris Hilton’ kreeg ik zowaar twee reacties. De PR-mevrouw van het hotel vond dat ik oude lijken had opgegraven. De directeur van het Hilton Hotel was boos dat ik Italië tot op het bot beledigd had door Juventus een luizenploeg te noemen en de Fiat 500 een hobbelkarretje. Hij heeft toch niet onlangs een grappaatje gedronken met de familie Agnelli?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten