(Column voor Natuurlijkreizen.nl, oktober 2009)
Economisch uitgeteld door de kredietcrisis vierde Nederland dit jaar massaal vakantie in eigen land. Vooral campings deden goede zaken, want deze aloude vorm van recreëren is voor elke beurs haalbaar. Ook wij (man, vrouw, twee meiden en hond) kozen ervoor om dit jaar in eigen land te overzomeren. Niet zozeer vanwege economische alswel om praktische redenen.
Sinds enkele jaren vormt een korte fietsvakantie een vast onderdeel van ons programma. Het hele gezin kijkt ernaar uit: lekker onderweg, genieten van mooie weggetjes en plekjes, lunches en andere versnaperingen die altijd goed smaken en verrast worden door de volgende pleisterplaats.
Ditmaal togen wij naar Salland, een prachtig fietsgebied tussen Twente en Drenthe. Last minute hadden we drie trekkershutten op evenzovele campings gereserveerd. Voor pakweg 35-40 euro heb je als compleet gezin een dak boven je hoofd, zodat je met minimale fietsbepakking toekunt.
Vier dagen lang hebben wij heerlijk getoerd, maar we zijn in die tweehonderd kilometer geen enkele familie op de fiets tegengekomen. Alleen senioren kruisten onze paden. Het grote voordeel is dat deze passanten zich bijna niet laten horen of het moet het zoemen zijn van de elektromotor die verstopt zit in hun fietstassen. Minder prettig is dat deze bevolkingsgroep niet opzij wenst te gaan op de smalle bospaadjes. Ook houden ze veelvuldig en langdurig de mooist picknickplaatsjes bezet, zodat wij regelmatig gedwongen waren om onze bammetjes in de berm te nuttigen.
Waar waren al die andere fietsgezinnen? Zijn wij nou zo gek of is de rest van Nederland dat? Die vraag hield ons wel bezig, maar ook niet te veel. Eigenlijk zijn we wel blij dat het gros van de ouders voor hun bungalowtent zit te bierpuzzelen en nauwelijks opkijkt als hun puberkroost pas rond het middaguur uit het stinkende koepeltentje kruipt. Hebben wij als natuurlijk reizigers in eigen land het rijk alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten