(13) Oud-toezichthouders moeten bloeden... en de eerste alarmbellen gingen af!

Het is me de jaarwisseling wel, zeiden ze tegen elkaar, de toenmalige toezichthouders van de kleine woningbouwvereniging in Noord-Holland die nu moeten bloeden. Daarmee doelden ze niet alleen op de schorsing van het bestuur en het kort geding waarmee ze als raad van toezicht door het bestuur werden overvallen. Precies in die periode kwam er ook een rapport op tafel over het handelen van twee bestuurders.

Een commissie had op verzoek van de leden onderzoek gedaan naar grondaankopen en nieuwbouwplannen. Het onderzoek besloeg een periode van circa tien jaar, ten tijde waarvan de ene bestuurder al voorzitter van het bestuur was en de andere bestuurder nog in functie was als hoofd technische dienst.

De conclusies in het rapport logen er niet om:

Onderhoud

• er is geen strategisch voorraadbeleid opgesteld, ondanks voldoende bouwstenen daarvoor;

• het interne toezicht  heeft een uitermate bescheiden invloed op het beleid en begroting;

• de begroting zit voornamelijk ‘in het hoofd’ van het hoofd technische dienst;

Nieuwbouw (ca. 60 woningen)

• over projecten is bestuurlijk weinig op schrift gesteld;

• de raad van toezicht is nauwelijks geïnformeerd over investeringen en afspraken met uitvoerders;

• er is geen afdoende risicobeheersing;

• aan de architect is ruim 1,5 ton betaald, terwijl het ontwerp nog niet is goedgekeurd door de gemeente;

• de aanneemsom komt uit boven de WSW-norm;

• opvallende prijsstijging (2, 5 ton) bij een grondaankoop via een ABC-constructie, zonder vereiste taxatie;

• draagvlak bij omwonenden ontbreekt.

De raad van toezicht schrok van al deze bevindingen, en zij niet alleen. Ook bij het ministerie van WWI en het Centraal Fonds Volkshuisvesting gingen alarmbellen af.

En dan te bedenken dat de onderzoekscommissie ook nog onder leiding stond van een goede bekende van de voorzitter van het bestuur. Die probeerde nog bepaalde conclusies af te zwakken, maar werd daarin gelukkig tegengehouden door een medecommissielid dat wèl zijn onafhankelijkheid betoonde.

Geen wonder dat het bestuur dit rapport graag voor de leden verborgen wilde houden. De raad van toezicht stak daar een stokje voor.