Hoe zat het met de verdachte grondaankoop waarvoor de
woningbouwvereniging kennelijk 250.000 euro extra moest betalen? Ook moest er
helderheid komen over de opdracht aan de ‘huisarchitect’. Die had immers een
fors bedrag opgestreken voor onbestemde werkzaamheden, via een ongetekende
offerte op een kladpapiertje. Maar er waren meer zaken die volgens de RvT niet
door de beugel konden. Zoals de verdiensten van de interimkracht, die al tien
jaar ca. 70.000-80.000 euro meer verdiende dan in vast dienstverband gangbaar
is. En die ook nog eens bemoeienis had met de boekhouding...
De minister en het Centraal Fonds Volkhuisvesting gaven de
raad van toezicht volmondig gelijk. ‘Het betreffende onderzoek dient een
forensisch karakter te krijgen,’ schreef de minister zelfs. Er werd een
gerenommeerd onderzoeksbureau aangezocht om deze klus te klaren. Weer een fikse rekening die de woningbouwvereniging straks
voor de kiezen zou krijgen!
Het bestuur had zo zijn eigen ideeën over de
onderzoeksresultaten. Wat die ideeën precies waren, werd niet duidelijk.
Ondanks herhaalde verzoeken van de RvT weigerde het bestuur officieel te
reageren op de
onderzoeksresultaten.
De beste verdediging is de aanval, moet het bestuur hebben
gedacht. Dus ging de derde bestuurder, die (nog) geen vuile handen had gemaakt,
op eigen houtje met het onderzoeksbureau om de tafel om deze
onverkwikkelijke klus snel te klaren. Wederom buiten de raad van toezicht om.
Hoho, zeiden de RvT en ook het ministerie. Opnieuw moest er politieagentje
worden gespeeld, al ging het hier beslist niet om kwajongensgedrag.
Dat die derde bestuurder ‘in samenspraak’ met zijn verdachte
medebestuurders handelde, was een stellige indruk die velen niet ontging.
In de maanden die volgden zou die indruk waarheid worden.
In de maanden die volgden zou die indruk waarheid worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten